Blogger Camilla heeft geen rijbewijs, dus er wordt veel gefietst. En dan is een bakfiets – de Babboe Curve Mountain in haar geval – een uitkomst. In dit blog vertelt ze alles over haar (gebrek aan) routine in de ochtend.
Een woord dat ik niet kende tot ik kinderen kreeg; ochtendlogistiek. Bij sommige vrouwen – die ongetwijfeld een stuk hipper en georganiseerder zijn dan ik… – heet het de morning routine. Klinkt een stuk charmanter, inclusief coffee to go en make up on fleek. Op die laatste twee gebieden faal ik hopeloos. Maar sinds ik bij de ochtendlogistiek hulp krijg van de Babboe Curve Mountain , gaan we in ieder geval een stuk soepeler de vroege ochtend door.
Laat ik vooropstellen dat ik sowieso niet zo goed in ochtenden ben. Laat staan als het een ochtend is waarbij niet alleen ikzelf, maar ook mijn man en onze drie kinderen ergens op tijd moeten verschijnen. Inclusief de voor die dag benodigde spullen, koek en zopie en in een schone outfit passend bij het weer van die dag. Poeh. Waar het voorheen ook nog een uitdaging was om iedereen op tijd op zijn of haar fiets te hebben zitten – en waar ik me consequent verkeek op het tempo waarin vijfjarige beentjes kunnen trappen… – houden we nu elke ochtend het grote inpak- en instapspel.
Boet is inmiddels gepromoveerd van zijn MaxiCosi naar het peuterzitje en voelt zich de koning te rijk op zijn nieuwe oranje troon. En door dit zitje is er plek voor het tweede bankje. En heb ik onder de bankjes plek voor twee gymtassen en de regentent, want ja, we wonen wel in Nederland (bovendien staat de fiets gedurende mijn werkdag buiten en dan is die tent erop wel fijn; wordt hij niet gebruikt als prullenbak…). Als de oudste twee eruit zijn wie er nu naast Boet mag zitten – deze discussie wordt voortaan de avond van tevoren bij het naar bed gaan gevoerd – en alle lange benen een comfortabele plek hebben gevonden, kunnen de schooltassen, mijn werktas en Boets rugzakje op dat ene vrije plekje op het bankje.
En dan kunnen we gaan. Terwijl Asta nog even haar chocomel opdrinkt, Mauck zijn broodje weg kauwt en Boet bij elke windvlaag kraait van plezier, rijd ik easypeasy naar de gastouder voor de eerste stop van de dag. En al fietsend denk ik stiekem; wellicht zit er voor mij dan toch ook een coffee to go en make up on fleek in? Alhoewel ik vooralsnog al blij ben als ik vlekkeloos op mijn werk aankom…